Starostowie obawiają się katastrofy w szpitalach i oświacie. Dramatyczny apel do rządzących

Podczas ostatniego Konwentu Powiatów Województwa Świętokrzyskiego starostowie i uczestnicy spotkania zwrócili się z dwoma apelami do władz państwowych.
Dotyczą one zwiększenia nakładów na: służbę zdrowia i część oświatowej subwencji ogólnej.
Jak już informowaliśmy powiat ostrowiecki z uwagi na podejmowaną tematykę na konwencie w Jędrzejowie reprezentował Mariusz Łata, naczelnik Wydział Edukacji, Zdrowia i Spraw Społecznych.
– Dużą część obrad zdominowała tematyka szpitali powiatowych, dla których powiaty są organem prowadzącym, a także sytuacji w edukacji – mówi naczelnik Mariusz Łata. Zarówno w przypadku szpitala, jak i szkolnictwa na tle innych powiatów nie mamy powodów do dumy. Prezentacja, jak i dyskusja pomiędzy starostami potwierdziła co prawda, że szpitale w regionie nie znajdują się w najlepszej kondycji, bowiem są niedofinansowane, ale skala zjawiska jest zgoła inna niż w Ostrowcu Świętokrzyskim.
Zebrani mówili o stratach za ostatni rok rzędu kilkuset tysięcy, a wielkości 4 mln. złotych były już olbrzymie. Jak to się więc ma do ponad 16 milionów za ostatni rok w naszym powiecie? Także sytuacja w edukacji w powiecie ostrowieckim wydaje się nie nazbyt szczęśliwa. Tutaj też wszyscy rozmówcy zgodzili się, że finansowanie z budżetu państwa do oświaty nie jest wystarczające, ale dokładanie do systemu środki z budżetu Starostwa Ostrowieckiego – ponad 9 mln zł, znów jest rekordowe w skali regionu świętokrzyskiego.
Starostowie zebrani na Konwencie Powiatów Województwa Świętokrzyskiego w Jędrzejowie zaapelowali do Ministra Zdrowia i Prezesa Narodowego Funduszu zdrowia o zwiększenie wyceny wszystkich procedur medycznych o 15%. Ich zdaniem w ostatnim czasie pogłębia się zła sytuacja finansowa szpitali powiatowych. Wynika ona głównie z regulacji prawnych narzucających wzrost wynagrodzeń personelu medycznego oraz drastycznego wzrostu kosztów funkcjonowania szpitali. W chwili obecnej koszty wynagrodzeń w wielu placówkach sięgają 70% ich przychodów. Ryczałty szpitali funkcjonujących w sieci, wyliczone na podstawie wykonania procedur z roku 2015 absolutnie nie odpowiadają aktualnym realiom i nie wystarczają na pokrycie podstawowych kosztów funkcjonowania. Wysokość naliczanego w ten sposób ryczałtu powoduje, że ogromna większość szpitali w województwie świętokrzyskim zakończyła rok ubiegły stratami.
Aktualnie system ochrony zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem lecznictwa szpitalnego, funkcjonuje na granicy wydolności, co znacząco wpływa na bezpieczeństwo całego systemu ochrony zdrowia, zagrażając tak pacjentom, jak i pracownikom ochrony zdrowia.
Z uwagi na coraz trudniejszą sytuacje budżetową powiatów obecnie nie są one w stanie pokrywać powiększającego się z roku na rok zadłużenia szpitali.
Niektóre szpitalne mają ogromne zadłużenie, które może przełożyć się wprost na finanse powiatu. Problemem są zbyt niskie wyceny procedur medycznych. Wzrost tych wskaźników mógłby poprawić sytuację finansową szpitali powiatowych. Niższa wycena wszystkich rodzajów świadczeń nie gwarantuje rentowości i stabilności szpitali.
Rok 2019 to czas, w którym na samorządy nałożono ogromną ilość dodatkowych zadań finansowych, wynikających z zobowiązań władz centralnych: dwukrotne podwyżki dla nauczycieli, koszty bieżącej reformy edukacji skutkującej koniecznością przyjęcia do szkół ponadpodstawowych podwójnego rocznika uczniów i koniecznością przygotowania dodatkowych pomieszczeń dydaktycznych, dostosowania internatów, zwiększenia zatrudnienia kadry pedagogicznej, koszty zwiększenia liczby płatnych godzin do dyspozycji dyrektora, koszty dodatków za wyróżniającą pracę i świadczeń „stażyście na start?, koszty zmniejszenia pensum nauczycieli praktycznej nauki zawodu, konieczność angażowania dodatkowych ekspertów w procedurze awansu zawodowego na nauczyciela kontraktowego.
Dodatkowo władze centralne wyłączają coraz więcej składników wynagrodzenia nauczycieli ze średnich wynagrodzeń i utrzymują archaiczne składniki wynagrodzenia nauczycieli, jak np. dodatek wiejski. Szereg dodatkowych kosztów stale nakładanych na samorządy bez zabezpieczenia finansowego w subwencji oświatowej powoduje coraz większy brak korelacji między wydatkami oświatowymi, a wielkością subwencji oświatowej. Prowadzi to do tego, że subwencja oświatowa nie wystarcza nawet na pokrycie podstawowych wydatków bieżących, co więcej – nie wystarcza nawet na sfinansowanie wynagrodzeń nauczycieli, tym bardziej nie pokrywa obiecanych przez MEN podwyżek płac dla nauczycieli. Brak wsparcia finansowego ze strony władz centralnych w realizacji zadań oświatowych, zwłaszcza w 2019 r., doprowadzi do katastrofy, w której ucierpią przede wszystkim uczniowie. Brak środków na dostosowanie budynków oświatowych do potrzeb podwójnego naboru, brak środków na realizację podstawy programowej, a także na wynagrodzenia i podwyżki dla nauczycieli spowoduje, że wielu uczniów nie zostanie przyjętych do preferowanych przez siebie szkół ponadpodstawowych i to oni będą głównymi ofiarami bieżącej reformy systemu oświaty.