Świadectwa potomków, symboliczne nabożeństwo i kameralny koncert. W 80. rocznicę likwidacji ostrowieckiego getta
Spotkanie upamiętniające 80. rocznicę likwidacji getta w Ostrowcu Świętokrzyskim odbędzie się w środę, 26 października o godz. 17, w sali wielofunkcyjnej Ostrowieckiego Browaru Kultury. W programie spotkania poświęconego tragicznym wydarzeniom 11 i 12 października 1942 roku znajdą się m. in. świadectwa potomków ostrowieckich Żydów, wystąpienia Aviego Borensteina – przedstawiciela Jews of Ostrowiec Memorial Project i Bogdana Białka – prezesa Stowarzyszenia im. Jana Karskiego, a także symboliczne nabożeństwo żałobne oraz kameralny koncert Ryfki Foremniak.
Uczestnicy wydarzenia zostaną również zaproszeni na zwiedzanie wystaw eksponowanych w Biurze Wystaw Artystycznych – „I Am My Family” Rafaela Goldchaina oraz „ZAAM” autorstwa Marka Cecuły. Organizatorami spotkania są: Jews of Ostrowiec Memorial Project, Miejskie Centrum Kultury, Biuro Wystaw Artystycznych, Muzeum Historyczno-Archeologiczne w Ostrowcu Świętokrzyskim, Stowarzyszenie im. Jana Karskiego i Stowarzyszenie Kulturotwórcze Nie z tej Bajki. 
Obchody 80. rocznicy likwidacji getta ostrowieckiego zostały przełożone na dwa tygodnie później, a to ze względu na żydowskie święto Sukkot. Żydowski Instytut Historyczny wyjaśnia, że jego nazwę można przetłumaczyć jako Święto Szałasów lub Święto Namiotów. Zgodnie z biblijnym nakazem, Święto Szałasów obchodzi się przez siedem dni, od 15 do 21 dnia miesiąca tiszri, na pamiątkę wyjścia Żydów z Egiptu i ich czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię.
W czasie niemieckiej okupacji na terenie Ostrowca Świętokrzyskiego, jak podaje portal Jews of Ostrowiec, duże getto miało cztery kilometry kwadratowe i graniczyło z lewej strony z ulicą Młyńską do ulicy Pierackiego, a z prawej z ulicą Denkowską. Powstało w kwietniu 1941 roku, a 10 października 1942 roku zostało zlikwidowane. Większość jej mieszkańców stanowili polscy Żydzi, ale mieszkało tam również około 1200 Żydów austriackich. W czasie tworzenia getta liczba Żydów wynosiła według różnych szacunków 15-18 tys. Podczas likwidacji getta rozstrzelano około 3 tys. Żydów, 3 tys. przeżyło, a 11 tys. wywieziono do Treblinki, gdzie zgładzono w krematoriach. Żydzi w getcie nie otrzymywali żywności i byli zmuszeni zajmować się zaopatrzeniem w żywność. Śmiertelność w getcie, zwłaszcza z powodu epidemii tyfusu, wynosiła około 10% ogółu ludności. Z kolei małe getto zostało utworzone od lewej strony Iłżeckiej do ulicy Pierackiego, a od prawej strony ulicy Sienkiewicza. Początkowa wielkość wynosiła 30 tys. metrów kwadratowych. Zostało utworzone 15 października 1942 roku, a zlikwidowane 31 marca 1943 roku. W getcie przebywało średnio 3 tys. osób, głównie Żydów polskich, ale także niewielka liczba Żydów wiedeńskich. Podczas likwidacji getta większą liczbę mieszkańców rozstrzelano, a część wywieziono. W czasie istnienia getta internowani pracowali w przejętych przez Niemców firmach w mieście. W getcie odbywały się codzienne egzekucje Żydów znalezionych w bunkrach.
